“اختلال اضطراب فراگیر” ۷ نکته مهم و راههای درمان

آیا اغلب بیخود و بی‌جهت نگران مسائل روزمره‌تان هستید؟ آیا همیشه دلشوره‌ی وقوع یک فاجعه را دارید؟ آیا بیش از حد نگران چیزهایی مانند سلامتی، پول، خانواده، کار یا مدرسه‌اید؟

اگر چنین است، شما احتمالاً به نوعی اختلال اضطراب به‌نام «اختلال اضطراب فراگیر» مبتلا هستید. ممکن است این نوع اختلال باعث شود که زندگی روزمره شما دائماً پر از نگرانی، ترس و وحشت باشد. خوشبختانه اختلال اضطراب فراگیر علاج‌پذیر است. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره‌ی اضطراب فراگیر و شیوه‌ی درمان آن تا انتهای این مقاله همراهمان باشید.

اختلال اضطراب فراگیر چیست

اضطراب گاه‌و‌بیگاه بخشی طبیعی از زندگی ماست. بسیاری از مردم نگرانی بابت چیزهایی مانند سلامتی، پول یا مشکلات خانوادگی را طبیعی می‌دانند، اما افراد مبتلا به اضطراب فراگیر بیش از اندازه نگران این مسائل‌اند یا این مسائل بیشتر وقت‌ها آن‌ها را مضطرب می‌کنند، حتی زمانی‌که دلیلی برای نگرانی وجود ندارد.
این اختلال اغلب با احساس مداوم اضطراب یا دلهره همراه است و به همین دلیل زندگی‌ را مختل می‌کند. منظور نگرانی مقطعی بابت مشکلات یا اضطراب مقطعی به‌خاطر اتفاقات استرس‌زای زندگی نیست. افرادی که دچار اضطراب فراگیرند، ماه‌ها و شاید حتی سال‌ها لحظه‌به‌لحظه‌ی زندگی‌شان را با اضطراب سپری می‌کنند.

احتمال بروز این اختلال در چه کسانی بیشتر است؟

اختلال اضطراب فراگیر نوعی بیماری شایع است که به‌تدریج فرد را درگیر می‌کند. اغلب حدود ۳۰سالگی شروع می‌شود، اما ممکن است در دوران کودکی نیز رخ دهد. این اختلال در زنان بیشتر از مردان است.

اختلال اضطراب فراگیر چه نشانه‌هایی دارد؟

• افراد مبتلا به این اختلال معمولاً:
• بیش از اندازه نگران مسائل روزمره‌اند؛
• نمی‌توانند نگرانی یا اضطراب خود را مهار کنند؛
• خودشان هم می‌دانند که بیش از حد معمول نگران‌اند؛
• بی‌قرارند و نمی‌توانند آرامش خود را حفظ کنند؛
• تمرکز‌کردن برایشان مشکل است؛
• زود هراسان می‌شوند؛
• به‌سختی می‌خوابند یا مرتب از خواب می‌پرند؛
• زود خسته می‌شوند یا همیشه احساس خستگی می‌کنند؛
• سردرد، درد عضلانی، معده‌درد یا دردهای مبهم دارند؛
• مشکل بلع دارند؛
• در بدن و اندام‌های خود لرزش یا تیک دارند؛
• تندخو یا عصبی‌اند؛
• زیاد عرق می‌کنند و احساس گیجی یا تنگی نفس دارند؛
• باید مرتب به دست‌شویی بروند.

نگرانی شدید کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر اغلب بابت چنین مسائلی است:

• عملکردشان در فعالیت‌های مدرسه یا فعالیت‌های ورزشی؛
• حوادثی مانند زلزله یا جنگ؛
• وضعیت سلامتی دیگران به‌ویژه اعضای خانواده‌شان.

اما بزرگ‌سالان مبتلا به اضطراب فراگیر بیشتر بابت مسائلی نگران‌اند که مربوط به اوضاع‌و‌احوال زندگی روزمره‌شان می‌شوند مانند:

• امنیت شغلی؛
• سلامتی؛
• وضعیت مالی؛
• سلامت و رفاه فرزندان یا سایر اعضای خانواده؛
• دیر‌رسیدن؛
• انجام کارهای روزمره و سایر مسئولیت‌ها.

هم کودکان و هم بزرگ‌سالان مبتلا به اضطراب فراگیر ممکن است دچار علائم جسمی متعددی مانند درد، خستگی یا تنگی نفس شوند که زندگی روزمره‌شان را مختل می‌کنند.
شایع‌ترین نشانه‌های جسمی اضطراب فراگیر عبارت‌اند از:

• خستگی؛
• مشکل خواب؛
• گرفتگی یا درد عضلانی؛
• احساس لرزش یا تیک‌داشتن؛
• ترس یا زود هراسان‌شدن؛
• تعریق زیاد؛
• تهوع، اسهال یا سندرم روده تحریک‌پذیر؛
• تندخویی.

این علائم ممکن است با گذر زمان تغییر کنند، اما اغلب در موقعیت‌های پرتنش بدتر می‌شوند؛ مثلاً هنگام بروز بیماری جسمی، امتحانات مدرسه یا اختلافات خانوادگی یا دوستانه.

چه چیزی باعث اختلال اضطراب فراگیر می‌شود؟

مانند بسیاری از بیماری‌های سلامت روان، اختلال اضطراب فراگیر هم ممکن است بر اثر بر‌هم‌کنش پیچیده‌ی عوامل زیستی و محیطی به وجود بیاید؛ عواملی مانند:
● تفاوت‌ها در شیمی مغز و عملکرد؛

● ژنتیک؛

● تفاوت‌ها در نحوه درک تهدیدها؛

● رشد و شخصیت.

وراثت هم ممکن است در ابتلا به اختلال اضطراب فراگیر نقش داشته باشد. بخش‌های خاصی از مغز و فرایندهای زیستی نقش مهمی در ایجاد ترس و اضطراب دارند. هر‌چه محققان درباره‌ی نحوه عملکرد مغز و بدن در افراد مبتلا به اختلالات اضطراب اطلاعات بیشتری به دست بیاورند، شیوه‌های درمانی بهتری ارائه می‌دهند. محققان همچنین دریافته‌اند که عوامل بیرونی مانند از سر گذراندن حادثه‌ای وحشتناک یا قرار‌گرفتن در محیطی استرس‌زا نیز احتمال ابتلا به اضطراب فراگیر را افزایش می‌دهند.

عوامل زمینه‌ساز اختلال اضطراب فراگیر

زنان تا حدی بیشتر از مردان دچار اختلال اضطراب فراگیر می‌شوند. همچنین این عوامل ممکن است احتمال ابتلا به اختلال اضطراب فراگیر را افزایش دهند:

● شخصیت: افرادی که ترسو یا منفی‌باف‌اند یا از هر چیز خطرناکی پرهیز می‌کنند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به اختلال اضطراب فراگیر قرار دارند.

● ژنتیک: اختلال اضطراب فراگیر ممکن است ارثی باشد.

● تجربیات: افراد مبتلا به اضطراب فراگیر ممکن است تغییرات خاصی را در زندگی‌شان تجربه کرده باشند یا اینکه در دوران کودکی خود یا اخیراً تجربه‌ای آسیب‌زا یا تلخ را از سر گذرانده باشند. بیماری‌های مزمن یا سایر

اختلالات سلامت روان هم ممکن است احتمال ابتلا را افزایش دهند.

عوارض اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر گاهی فرد را از پا درمی‌آورد. این اختلال ممکن است:

• تمرکز شما را بر هم بزند و اجازه ندهد که کارهایتان را سریع و درست انجام بدهید؛
• باعث شود همه‌ی زمان و انرژی خود را فقط صرف یک کار کنید؛
• انرژی شما را کاهش بدهد؛
• احتمال ابتلا به افسردگی را در شما افزایش بدهد.

همچنین ممکن است اختلال اضطراب فراگیر به سایر بیماری‌های جسمی یا بدتر‌شدن آن‌ها منجر بشود، بیماری‌هایی مثل:

• مشکلات گوارشی یا روده‌ای مانند سندرم روده تحریک‌پذیر یا زخم معده؛
• سردرد و میگرن؛
• درد و بیماری مزمن؛
• مشکلات خواب و بی‌خوابی؛
• بیماری‌های قلبی.

اضطراب فراگیر اغلب همراه با دیگر مشکلات سلامت روان بروز می‌کند که این مسئله تشخیص و درمانش را دشوارتر می‌کند. برخی از اختلالات سلامت روان که اغلب همراه با اختلال اضطراب فراگیر رخ می‌دهند عبارت‌اند از:

• فوبیاها؛
• اختلال هراس؛
• اختلال استرس پس از سانحه؛
• اختلال وسواس اجباری؛
• افسردگی؛
• افکار خودکشی یا خودکشی؛
• سوءمصرف مواد مخدر.

پیشگیری از این اختلال

مشخص نیست که دقیقاً چه چیزی باعث ایجاد اختلال اضطراب فراگیر می‌شود. بااین‌حال اگر مضطربید، می‌توانید با اقداماتی از شدت علائم اضطراب بکاهید. در ادامه، این اقدامات را بیان کرده‌ایم.

• هر‌چه زودتر کمک بگیرید: اگر به‌موقع اقدام نکنید، درمان اضطراب، مانند بسیاری از بیماری‌های سلامت روان، دشوارتر می‌شود.
• افکار، احساسات و تجربیات روزمره خود را یادداشت و نگهداری کنید: آگاهی به روند زندگی شخصی‌تان باعث می‌شود شما و درمانگر‌تان راحت‌تر بفهمید چه‌ چیزی شما را مضطرب می‌کند و چه‌ چیزی باعث می‌شود که احساس بهتری داشته باشید.
• مسائل زندگی خود را در اولویت قرار دهید: می‌توانید با مدیریت دقیق زمان و انرژی‌تان اضطراب را کاهش دهید.
• از سبک زندگی ناسالم پرهیز کنید: مصرف الکل و مواد مخدر و حتی مصرف نیکوتین یا کافئین ممکن است باعث ایجاد یا بدتر‌شدن اضطراب شود. اگر به هر‌یک از این مواد اعتیاد دارید، ترک آن شما را مضطرب می‌کند.

چنانچه نمی‌توانید سیگار را خودتان به‌تنهایی ترک کنید، به پزشک خود مراجعه کنید یا از برنامه‌ی درمانی یا گروه‌های حمایتی کمک بگیرید.

تشخیص عارضه

برای تشخیص بهتر اختلال اضطراب فراگیر پزشک یا متخصص سلامت روان‌ ممکن است:

• با انجام معاینه‌ی فیزیکی و توجه به علائم‌ بررسی کند که آیا اضطراب شما با دارو یا بیماری زمینه‌ای خاصی مرتبط است یا نه.
• در ‌صورت حدس یک بیماری خاص، آزمایش خون، ادرار یا آزمایش‌های دیگر تجویز کند.
• با پرسیدن سؤالاتی خاص علائم و سابقه پزشکی شما را بررسی کند.
• از پرسش‌نامه‌های روان‌شناختی استفاده کند.
• از معیارهای ذکرشده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (۵DSM) کمک بگیرد.

مارگارت رادرفورد در کتاب «افسردگی نهفته»، درباره‌ی تشخیص این اختلال نوشته است: «اختلال اضطراب فراگیر با اضطراب یا نگرانی مفرطی مشخص می‌شود که بیش از شش ماه در بیشتر روزها و در رویارویی با اغلب رویدادها یا فعالیت‌ها رخ می‌دهد. بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روان‌پزشکی امریکا، ویژگی دیگر آن مشکل در کنترل نگرانی است. برای چنین تشخیصی، اضطراب یا نگرانی باید دست‌کم با سه علامت از علائم زیر همراه باشد:

● بی‌قراری یا پریشانی و گیجی؛

● خستگی بی‌علت؛

● پرش ذهنی یا مشکل در تمرکز؛

● تحریک‌پذیری؛

● گرفتگی عضلانی؛

● اختلال خواب.»

درمان اختلال اضطراب فراگیر

اضطراب فراگیر به دو روش اصلی درمان می‌شود: روان‌درمانی و دارودرمانی. البته شاید از ترکیب این دو با هم نتیجه‌ی بهتری حاصل شود. برای اینکه بفهمید کدام روش درمانی برای شما مؤثرتر است، باید کمی آزمون و خطا کنید.

۱. روان‌درمانی

روان‌درمانی یا گفت‌و‌گودرمانی یا مشاوره روان‌شناختی یعنی همکاری‌کردن با درمانگر برای کاهش علائم اضطراب‌. مؤثرترین روش روان‌درمانی برای اختلال اضطراب فراگیر «رفتار درمانی شناختی» یا «درمان رفتاری‌شناختی» است.

رفتاردرمانی شناختی با آموزش شیوه‌های متفاوت تفکر، رفتار و واکنش به موقعیت‌ها به شما کمک می‌کند تا کمتر احساس اضطراب و نگرانی کنید. درباره‌ی رفتاردرمانی شناختی به‌خوبی تحقیق شده است و از روش‌های طلایی روان‌درمانی به شمار می‌رود.

یکی دیگر از رویکردهای درمانی برای اضطراب فراگیر «درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد» است. این نوع درمان در مقایسه با رفتاردرمانی شناختی، رویکرد متفاوتی در برابر افکار منفی اتخاذ می‌کند و برای کاهش رنج و اضطراب شما از راهبردهایی مانند ذهن‌آگاهی و هدف‌گذاری استفاده می‌کند. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مقایسه با رفتاردرمانی شناختی، شکل جدیدی از روان‌درمانی است از‌این‌رو درباره‌ی اثربخشی آن اطلاعات چندانی در دسترس نیست.

آمادگی برای مراجعه به درمانگر

قبل از مراجعه، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

• تمام علائم و جزئیاتشان: یعنی زمان بروز علائم، اینکه چه چیزی آن‌ها را بهتر یا بدتر می‌کند و تا چه اندازه بر فعالیت‌های روزمره‌تان مثلاً کار، مدرسه یا روابط شما اثر می‌گذارد.
• اطلاعات شخصی مهم: یعنی تغییرات عمده زندگی یا اتفاقات استرس‌زایی که اخیراً با آن‌ها رو‌به‌رو شده‌اید و هر تجربه‌ی آسیب‌زایی که در گذشته داشته‌اید.
• اطلاعات پزشکی: یعنی همه‌ی بیماری‌های جسمی و روانی‌ای که داشته‌اید.
• داروهای مصرفی: یعنی هر نوع دارو، ویتامین، گیاه دارویی یا مکملی که مصرف می‌کنید و دوز آن‌ها.
• سؤالات: هر سؤالی که باید از پزشک یا متخصص سلامت روان‌ بپرسید.

برخی از سؤالاتی که می‌توانید از پزشک خود بپرسید عبارت‌اند از:

• محتمل ترین علت اضطراب من چیست؟
• آیا باید آزمایش بدهم؟
• چه درمانی را پیشنهاد می‌کنید؟
• آیا باید به روان‌پزشک، روان‌شناس یا دیگر متخصصان سلامت روان مراجعه کنم؟
• آیا مصرف دارو به من کمک خواهد کرد؟ اگر چنین است، آیا جایگزینی برای دارویی که تجویز می‌کنید وجود دارد؟
• آیا مجله یا کتاب خاصی هست که مطالعه‌ی آن برای من مفید باشد؟ چه وب‌سایت‌هایی را پیشنهاد می کنید؟

علاوه‌بر این‌ها، حتماً هر سؤال دیگری که فکر می‌کنید به بیماری‌تان مربوط می‌شود را مطرح کنید.

پزشک یا متخصص سلامت روان نیز احتمالاً سؤالاتی از شما خواهد پرسید. بهتر است که آماده پاسخگویی به آن‌ها باشید تا وقت ملاقات بیشتر صرف نکاتی شود که اهمیت بیشتری دارند. سؤالات ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• چه علائمی دارید؟
• معمولاً چه چیزی شما را نگران می‌کند؟
• آیا علائمتان فعالیت‌های روزمره شما را مختل می‌کنند؟
• آیا چیزی هست که به‌خاطر اضطراب از آن اجتناب کنید؟
• این احساس اضطراب شما گهگاهی است یا پیوسته؟
• اولین باری که متوجه اضطرابتان شدید کی بود؟
• آیا چیز خاصی اضطراب شما را تحریک یا تشدید می‌کند؟
• آیا چیزی هست که اضطرابتان را کمتر کند؟
• آیا بیماری جسمی یا روانی خاصی دارید؟
• در گذشته یا اخیراً چه تجربیات آسیب‌زایی داشته‌اید؟
• آیا به الکل یا مواد مخدر اعتیاد دارید؟
• آیا بین خویشاوندانتان کسی هست که سابقه‌ی بیماری روانی، مثلاً افسردگی، داشته باشد؟

۲. دارودرمانی

برای درمان اختلال اضطراب فراگیر از داروهای مختلفی استفاده می‌شود که ما چند نمونه از آن‌ها را در ادامه معرفی می‌کنیم. درباره‌ی مزایا، خطرات و عوارض جانبی احتمالی آن‌ها با پزشک خود صحبت کنید.

۱. داروهای ضدافسردگی

داروهای ضدافسردگی، از ‌جمله داروهایی که در دسته داروهای مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین و مهارکننده‌ی بازجذب سروتونین‌نوراپی‌نفرین قرار دارند، در صف اول درمان دارویی هستند. برخی از داروهای ضدافسردگی که برای درمان اختلال اضطراب فراگیر استفاده می‌شوند عبارت‌اند از:

• اس‌سیتالوپرام (با نام تجاری لگزاپرو)؛
• دولوکستین (با نام تجاری سیمبالتا)؛
• ونلافاکسین (با نام تجاری افکسور ایکس آر)؛
• پاروکستین (با نام تجاری پاکسیل).

البته ممکن است پزشک شما نوع دیگری از داروهای ضدافسردگی را برای شما تجویز کند.

۲. بوسپیرون

بوسپیرون نوعی داروی ضداضطراب است که باید دوره‌ای مصرف شود. مانند بیشتر داروهای ضدافسردگی، معمولاً چندین هفته طول می‌کشد تا تأثیر آن نمایان شود.

۳. بنزودیازپین‌ها

در شرایط خاص، ممکن است پزشکتان برای تسکین علائم اضطراب‌ یکی از بنزودیازپین‌ها را برای شما تجویز کند. این نوع مسکن‌ها اغلب فقط برای تسکین اضطراب حاد و کوتاه‌مدت استفاده می‌شوند و چون اعتیادآورند، در ‌صورتی ‌که به الکل یا مواد مخدر اعتیاد داشته‌اید (یا دارید)، مصرف آن‌ها توصیه نمی‌شود.

۳. سبک زندگی و درمان‌های خانگی

در‌حالی‌که بیشتر افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی نیازمند روان‌درمانی یا مصرف دارو هستند، تغییر سبک زندگی نیز می‌تواند به درمان آن‌ها کمک کند. فهرست زیر شامل کارهایی است که از دست خودتان بر‌می‌آید:

• فعالیت بدنی داشته باشید: طوری برنامه‌ریزی کنید که بیشتر روزهای هفته به‌لحاظ بدنی فعال باشید. ورزش کاهش‌دهنده‌ی قوی استرس است. می‌تواند خلق‌و‌خوی شما را بهبود ببخشد و به شما کمک کند سالم بمانید. از ورزش‌های سبک شروع کنید و به‌تدریج میزان و شدت فعالیت های خود را افزایش دهید.
• خوب بخوابید: حتماً به‌قدر کافی بخوابید. اگر نمی‌توانید خوب بخوابید، به پزشک‌ مراجعه کنید.
• از تکنیک‌های تمدد اعصاب استفاده کنید: تجسم، مدیتیشن و یوگا نمونه‌هایی از تکنیک‌های تمدد اعصاب‌اند که می‌توانند اضطراب را کاهش دهند.

در کتاب «چرا تابه‌حال کسی این‌ها را به من نگفته بود؟»، روش تنفس مربعی که نوعی تکنیک تمدد اعصاب است، آموزش داده شده:

1. نگاه خود را روی چیزی مربع‌شکل متمرکز کنید: پنجره، در، قاب عکس یا صفحه‌نمایش کامپیوتر.
2. روی گوشه‌ی پایین سمت چپ متمرکز شوید و عمل دم را انجام دهید، تا ۴ بشمارید و هم‌زمان با چشم مسیر را تا گوشه‌ی بالایی دنبال کنید.
3. نفستان را به‌مدت ۴ ثانیه حبس کنید و نگاهتان را در عرض حرکت داده و تا گوشه‌ی بالایی سمت مخالف پیش بروید.
4. هم‌زمان که نفستان را بیرون می‌دهید، دوباره تا ۴ بشمارید و از بالا تا گوشه‌ی پایینی را نگاه کنید.
5. نفستان را ۴ ثانیه نگه‌ دارید و نگاهتان را برای شروع مجدد به سمت چپ حرکت دهید.

درواقع شما به‌مدت ۴ ثانیه عمل دم را انجام می‌دهید، ۴ ثانیه نفستان را حبس می‌کنید، ۴ ثانیه بازدم انجام می‌دهید و دوباره ۴ ثانیه نفستان را حبس می‌کنید. تمرکز بر روی چیزی مربع‌شکل می‌تواند درحکم ‌راهنما عمل و به شما کمک کند تا توجهتان را روی تنفس حفظ کنید و همچنین احتمال پرت‌شدن زودهنگام حواس را به حداقل برسانید.
اگر چند دقیقه این راهکار را امتحان کردید و احساس کردید که هنوز نتیجه نداشته، به تمرین ادامه دهید؛ زیرا مدتی طول می‌کشد تا بدنتان واکنش نشان دهد. نکته‌ی دیگر این است ‌که این کار را هر روز تمرین کنید؛ حتی در مواقعی که احساس اضطراب ندارید. زمانی که ترس بر شما غلبه کرده، استفاده از چیزی که آن را به‌خوبی تمرین کرده‌اید بسیار آسان‌تر است.»

• غذای سالم بخورید: تغذیه سالم، مثلاً تمرکز بر سبزیجات، میوه‌ها، غلات کامل و ماهی، ممکن است نقش پررنگی در کاهش استرس داشته باشد، البته تحقیقات بیشتری در این باره لازم است.
• از مصرف الکل و مواد مخدر بپرهیزید: این مواد می‌توانند سبب تشدید اضطراب بشوند.
• سیگار را ترک کنید و نوشیدن قهوه را کم یا قطع کنید. هم نیکوتین و هم کافئین اضطراب را بدتر می‌کنند.

بریانا ویست در کتاب «تو خود کوهی»، می‌گوید: «به سبک خودتان سلامت را تعریف کنید. زندگی سالم از نظر شما چه‌شکلی است؟ چه احساسی را در شما ایجاد می‌کند و چه می‌کنید؟
سخت است که صرفاً به تعریف دیگران از سلامت نگاه کنیم؛ زیرا همه‌ی ما با هم متفاوتیم و نیازها، ترجیحات و برنامه‌های گوناگونی داریم.
در عوض، ببینید چه‌چیزی حالتان را خوب می‌کند. تصمیم بگیرید که کدام رژیم غذایی با چه میزان تمرین و خواب برای شما مناسب است و به همان پایبند باشید. مانند خیلی از چیزها، عادت‌های سالم هم رفته‌رفته شکل می‌گیرند. به‌جای آنکه خودتان را مجبور کنید هر روز ساعت شش صبح به باشگاه بروید و یک ساعت ورزش کنید، روزانه پانزده دقیقه ورزش کنید، یا آن را با کلاسی که خیلی دوستش دارید جایگزین کنید یا ساعتی به باشگاه بروید که به برنامه‌ی ‌شما می‌خورد.

چگونه می توانم از خودم و کسانی که مثل من درگیر اختلال اضطراب فراگیرند، حمایت کنم؟

۱. اطلاعات خود را افزایش دهید

هر‌چه بیشتر بدانید، بهتر می‌توانید به خودتان و عزیزانی که با اختلال اضطراب دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند، کمک کنید. درباره‌ی علائم هشدار‌دهنده تحقیق کنید، با روش‌های درمانی آشنا شوید و تحقیقات جدید را بخوانید.

۲. با دیگران ارتباط برقرار کنید

اگر علائم اختلال اضطراب فراگیر را دارید، احساسات خود را با کسی که به او اطمینان دارید، صادقانه در میان بگذارید. اگر حدس می‌زنید که یکی از دوستان یا اعضای خانواده‌تان دچار اضطراب فراگیر شده است، در اولین فرصت با او صحبت کنید و به او بگویید که چقدر نگرانش هستید و حتماً در کنارش خواهید بود.

۳. بدانید که چه زمانی باید کمک بخواهید

اگر احساس می‌کنید که اضطراب شما یا یکی از عزیزان‌تان زندگی روزمره را مختل‌ کرده است، باید ‌دنبال کمک حرفه‌ای باشید. درباره‌ی سلامت روان خود با فردی متخصص و آگاه صحبت کنید.

۴. به گروه های حمایتی بپیوندید

برخی از افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی با پیوستن به گروه‌های خودیاری یا حمایتی و درمیان‌گذاشتن مشکلات و دستاوردهایشان نتیجه‌ی خوبی می‌گیرند. این گروه‌ها هم حضوری تشکیل می‌شوند و هم آنلاین. البته نباید توصیه‌های دیگر اعضای گروه را بی‌چون‌چرا بپذیرید و آن‌ها را جایگزین توصیه‌های درمانی پزشکتان کنید.

کتاب‌هایی که با خواندنشان اطلاعات مفیدی درباره‌ی سلامت روان کسب می‌کنید:
مطالعه یکی از روش‌های مفید و اثربخش برای بهبود سلامت روان است که کیفیت کلی زندگی را نیز بهبود می‌بخشد، به‌ویژه وقتی کتاب‌ها با راهنمایی متخصص این حوزه به کار گرفته شوند. پیشنهاد می‌کنیم این سه کتاب عالی را که با مسئله‌ی استرس و اضطراب نیز مرتبط‌اند، در فهرست مطالعه‌ی خود قرار دهید.

حرف آخر

اختلال اضطراب فراگیر عارضه‌ای جدی است که اگر به‌موقع برای درمانش اقدام نشود، ممکن است زندگی فرد را کاملاً مختل کند. بنابراین ضروری است که با علائمش آشنا باشیم و در صورت شک‌کردن ابتلای خودمان یا یکی از عزیزانمان به این عارضه، بدون معطلی از متخصص سلامت روان کمک بخواهیم.
با به اشتراک گذاشتن این مقاله با دوستان و آشنایان خود می‌توانید اطلاعات آن‌ها درباره‌ی اختلال اضطراب فراگیر را افزایش دهید تا بتوانند بهتر از سلامت روان خود مراقبت کنند و زندگی بهتری داشته باشند.

​

چرا تا به حال کسی این‌ها را به من نگفته بود؟	افسردگی نهفته	تو خود کوهی

منابع

• کتاب «افسردگی نهفته»
• کتاب «چرا تابه‌حال کسی این‌ها را به من نگفته بود؟»
• کتاب «تو خود کوهی»