روانشناسی
ویژگیهای درونگرایی اجتماعی
در شرایط مناسب، افراد درون‌گرا به‌اندازه‌ی برون‌گراها از معاشرت لذت می‌برند. افراد درونگرایی که از معاشرت لذت زیادی می‌برند در دسته‌ی درونگرایی اجتماعی قرار می‌گیرند و نیازشان به تعاملات عادی و برانگیزنده با دیگران تأیید می‌شود. درونگرایان اجتماعی هنوز برون‌گرا به شمار نمی‌آیند. اما نیازشان به ارتباط اجتماعی انکارناپذیر است و این امر انگیزه‌ی بسیاری از اقدامات آن‌هاست.
آنچه در این مقاله میخوانید
چکیده‌ای دربارهی درونگرایی اجتماعی
جن گرانمن در کتاب «زندگی‌های پنهان درونگرایان» می‌نویسد: درون‌گرای «اجتماعی» درونگرایی نیست که خیلی اهل بیرون‌رفتن باشد یا به‌سوی برون‌گرایی میل کند. درون‌گرای «اجتماعی» کسی است که به طریقی اجتماعی درون‌گراست. بدین معنی که شما ترجیح می‌دهید هر دفعه فقط با سه‌چهار نفر بیرون بروید. یا گاهی ترجیح می‌دهید اصلاً با هیچ‌کس بیرون نروید.
افرادی که در درجه‌ی بالای درونگرایی اجتماعی‌اند تنهابودن را دوست دارند. به‌جای مهمانی شنبه‌شب، خوش‌تر دارند که در خانه بمانند و بازی رایانه‌ای محبوبشان را انجام دهند یا نت‌فلیکس تماشا کنند. البته اینجا فرض بر این است که در خانه می‌مانند چون فعالیت‌های آرام را ترجیح می‌دهند، نه به این علت که خجالتی‌اند یا اضطراب اجتماعی دارند. خجالتی‌بودن و اضطراب اجتماعی با درونگرایی یکی نیستند.
درونگرایان اجتماعی، مثل سایر افراد گروه درونگرایان، اغلب باید انرژی زیادی در موقعیت‌های اجتماعی صرف کنند. ممکن است، پس از پایان تعاملات، احساس کنند انرژی‌شان کاملاً تخلیه شده است و نیاز دارند مدتی از همه فرار کنند. بااین‌حال، این تعاملات برای شادکامی و سلامتی‌شان حیاتی است. هرقدر هم که رویداد اجتماعی خاصی درونگرایان اجتماعی را خسته کند، همیشه آن را تکرار خواهند کرد. بهایی که برای انرژی روانی، جسمانی و هیجانی اضافه پرداخت می‌کنند، از نظر آن‌ها ارزشش را دارد؛ چون نتایج تعاملات میان‌فردی‌شان را بسیار رضایت‌بخش و موفقیت‌آمیز می‌دانند. آن‌ها در زندگی به مردم نیاز دارند و، اگر تماسشان را با کسانی از دست بدهند که بیشترین شادی را برایشان به همراه می‌آورند، احساس پوچی و محروم‌بودن می‌کنند.
درونگرایان اجتماعی از برخی لحاظ شبیه کسانی‌اند که چتربازی، کوه‌نوردی، بانجی جامپینگ، کایت‌سواری یا اتوموبیل‌رانی می‌کنند. ممکن است، پیش از انجام این کارها، نگران شوند و، پس از اتمام کار، احساس آرامش داشته باشند. اما سرخوشی‌ای که احساس می‌کنند به آن‌ها انگیزه می‌دهد تا دوباره‌ودوباره به آسمان، پرتگاه، کوهپایه یا صندلی راننده بازگردند.
برای درونگرایان اجتماعی این‌گونه است. بسته به شخصیت و ترجیحاتی که دارند، ممکن است لذت فوق‌العاده‌ای از معاشرت با این گروه از افراد ببرند: دوستان نزدیک، اعضای محبوب خانواده، همسایه‌های جالب، همراهان کارهای داوطلبانه، فعالان اجتماعی‌ای که تحسین می‌کنند، معلمان مختلف، شخصیت‌های سرگرم‌کننده‌ای که داستان‌های خیلی خوبی تعریف می‌کنند.
درونگرایان اجتماعی، با وجود ماهیت درون‌گرایشان، حقیقتاً فرصت بودن کنار دیگران را غنیمت می‌دانند، نه همیشه، اما به‌قدری که مناسب و کافی باشد. ویژگیهای منحصربه‌فرد درونگرایان اجتماعی هرچند درونگرایان اجتماعی ویژگیهای مشترکی با برون‌گراها دارند، تفاوت‌های مهمی بین آن‌ها وجود دارد. در ادامه، به چند مورد توجه کنید:
درونگرایان اجتماعی ترجیح می‌دهند با کسانی تعامل کنند که ازپیش می‌شناسند
ممکن است برون‌گراها، تقریباً در همه‌ی محیط‌ها، خودشان را نشان دهند و احساس راحتی داشته باشند. اما درونگرایان اجتماعی ترجیحات واضح و قطعی دارند. معمولاً با کسانی که می‌شناسند و کسانی که قبلاً با آن‌ها تعامل کرده‌اند و وقت گذرانده‌اند احساس راحتی و آسودگی بیشتری دارند. ممکن است درونگرایان اجتماعی در محیط‌هایی که آن‌ها را با افراد جدید بسیاری مواجه می‌کنند، احساس نابسندگی و خجالت‌زدگی کنند. شاید به‌جای پریدن وسط گروه‌ها، از گفت‌وگو پرهیز کنند، بااینکه در اعماق قلبشان شاید دلشان بخواهد که مشارکت داشته باشند. اما درونگرایان اجتماعی، وقتی با مهمترین افراد زندگی‌شان هستند، مشتاق و پرشورند. اگر کسی بحث را آغاز و هدایت نکند، آن‌ها با خوشحالی این کار را بر عهده می‌گیرند.
درونگرایان اجتماعی طرف‌دار گردش‌ها و فعالیت‌های گروهی‌اند
درونگرایان اجتماعی وقتی با کسانی بیرون می‌روند که علاقه‌ی مشترک به فیلم، بازی، ورزش، تفریحات آخر هفته‌ای یا هر فعالیت سازمان‌دهی‌شده‌ی گروهی دیگری با آن‌ها دارند، کاملاً راضی و خشنودند. در این موقعیت‌ها، این فعالیت توجه همه را جلب می‌کند و، در نتیجه‌ی تمرکز مشترک، گفت‌وگو معمولاً عادی و راحت پیش می‌رود. برای درونگرایان اجتماعی، فعالیت‌های گروهی راه مطلوبی برای یکی‌شدن با دیگران است. این انرژی مثبت است؛ چون همه پرهیجان و آماده برای داشتن اوقاتی خوش وارد می‌شوند. درونگرایان اجتماعی مجبور نیستند گفت‌وگویی را تحمل کنند و صرفاً از مشاهده و نقش‌آفرینی در آن موقعیت لذت می‌برند.
درونگرایان اجتماعی مثل درونگرایان معمولی از گفت‌وگوهای بی‌اهمیت بیزارند
درونگرایان به‌طورکلی معروف‌اند به اینکه از گفت‌وگوهای بی‌اهمیت بیزارند و درونگرایان اجتماعی نیز از این خصیصه مستثنی نیستند. از نظر آن‌ها، گفت‌وگوهای بی‌اهمیت وقت و انرژی را هدر می‌دهند و اجازه نمی‌دهند که گفت‌وگو به سطح بعدی برسد. متأسفانه، از نظر درونگرایان اجتماعی، اکثر روابط جدید با گفت‌وگوهای بی‌اهمیت شروع می‌شوند. ممکن است این وضعیت گاهی ضروری باشد و به همین دلیل است که اکثر درونگرایان اجتماعی می‌کوشند مهارت‌های گفت‌وگو را دست‌کم تا اندازه‌ای در خود پرورش دهند. باوجوداین، هنگامی که مجبور می‌شوند وارد گفت‌وگوهای بی‌اهمیت شوند، آن را فرصت خوبی برای آگاهی بیشتر دربارهی کسی نمی‌بینند. از نظر درونگرایان اجتماعی، گفت‌وگوهای بی‌اهمیت، در بهترین حالت، راهبردی برای بقاست.
درونگرایان اجتماعی موقعیت‌های اجتماعی‌ای را دوست دارند که حرف‌زدن در آنجا غیرضروری باشد
درونگرایان اجتماعی از گفت‌وگوی خوب لذت می‌برند، به این شرط که با افراد آشنا باشد یا کسانی که با آن‌ها احساس راحتی دارند. اما ممکن است این تعاملات هنوز هم اضطراب‌زا باشند که به‌خصوص، به همین دلیل، درونگرایان اجتماعی از برخوردهای مشترکی لذت می‌برند که نیاز به صحبت در آن‌ها محدود باشد.
برای مثال، بسیاری از درونگرایان اجتماعی دوست دارند در کنسرت، مسابقه‌های ورزشی، بازی‌ها یا سخنرانی‌ها شرکت کنند. آن‌ها در این محیط‌ها می‌توانند بخشی از جمعیتی بزرگ باشند و از فعالیت یا سرگرمی‌ها لذت ببرند، ضمن اینکه انرژی‌شان را از گروه دریافت و آن را تقویت کنند. آن‌ها برای سهیم‌شدن در آن انرژی انگیزه می‌گیرند و، به همین دلیل، اغلب بین کسانی هستند که مشتاقانه دست می‌زنند، شادی می‌کنند و واکنش نشان می‌دهند.
درونگرایان اجتماعی مرزهای خودشان را دارند و می‌خواهند به آن‌ها احترام گذاشته شود
برون‌گرایان معمولاً هرجا و هر زمان از گفت‌وگو استقبال می‌کنند. این افراد از معاشرت انرژی و انگیزه می‌گیرند و، هرچند مجبور نیستند برای خوشحال‌بودن دائماً حرف بزنند، فرصت بحث‌های نشاط‌‌آور را از دست نخواهند داد. از سوی دیگر، درونگرایان اجتماعی ترجیح می‌دهند سطح مشارکت اجتماعی‌شان را مهار کنند. تعاملات اجتماعی مستلزم انرژی زیادی است و درونگرایان اجتماعی فقط مدتی انرژی‌شان را صرف این فعالیت‌ها می‌کنند و، پس‌ازآن، لازم دارند بگریزند و باطری روانی و هیجانی‌شان را مجدداً شارژ کنند. درنتیجه، همیشه پذیرای تلاش‌های دیگران برای شروع گفت‌وگو نخواهند بود و هنگامی که به حریم خصوصی‌شان نیاز دارند، با عقب‌نشینی، دیگران را از آن آگاه می‌کنند.
درونگرایان اجتماعی دنبال دوستان برون‌گرا می‌گردند تا در بلندکردن وزنه‌ی سنگین گفت‌وگو به آن‌ها کمک کنند
درونگرایان اجتماعی از معاشرت لذت می‌برند. اما از آن دسته افرادی نیستند که همیشه گفت‌وگو را شروع می‌کنند و ادامه می‌دهند. هرچند شاید با بهترین دوستان و عزیزترین افراد خانواده‌شان بسیار گرم و پرشور رفتار کنند، به‌طورکلی ترجیح می‌دهند بیشتر گوش دهند و درعین‌حال، راهبردی‌تر در بحث‌ها شرکت کنند. به همین دلیل، درونگرایان اجتماعی معمولاً از وقت‌گذراندن در حضور دوستان یا عزیزان برون‌گرا لذت می‌برند. ممکن است به این افراد اجازه دهند که رهبری فعالیت‌های گروهی را بر عهده بگیرند؛ این کار فشار آغاز‌کننده‌ی گفت‌وگو را برای آن‌ها کاهش می‌دهد. درونگرایان اجتماعی علاقه‌ای ندارند که همیشه در حاشیه بمانند، اما تمایلی هم ندارند که همیشه کانون توجه باشند. در انواع محیط‌های اجتماعی، همراهان برون‌گرا، برای یافتن تعادل مناسب بین «بیش‌ازحد در معرض توجه بودن» یا «کمتر از حد در معرض توجه بودن» (که هر دو مورد درونگرایان اجتماعی را ناراحت می‌کند) به آن‌ها کمک می‌کنند.
هنوز مطمئن نیستید که درونگرایی اجتماعی هستید؟ سه راه دیگر نیز وجود دارد
ممکن است خودتان را از روی برخی خصوصیات و رفتارهایی که در بالا به آن‌ها اشاره شد، درونگرایی اجتماعی تشخیص دهید. اما، اگر هنوز مطمئن نیستید که برچسب درون‌گرای اجتماعی واقعاً مناسب شماست یا نه، چند شاخص واضح وجود دارد که حقیقت را آشکار می‌کند. یک راه این است که نظر دوستان و اعضای خانواده را دربارهی شخصیتتان بپرسید. اگر همه‌ی آن‌ها شما را درون‌گرا می‌دانند، بعید است درون‌گرای اجتماعی باشید. حتی خجالتی‌ترین درونگرایان تا اندازه‌ای از معاشرت لذت می‌برند. بنابراین، مشارکت خودخواسته در بعضی از گفت‌وگوها برای اینکه شما را درونگرایی اجتماعی کند کافی نیست. برای اینکه در این دسته‌بندی قرار بگیرید، باید علاقه به معاشرت را طوری نشان دهید که آشکارا بیشتر از درونگرایان معمولی باشد. در این صورت، احتمالاً برخی از دوستان و اعضای خانواده ماهیت درون‌گرایانه‌ی ذاتی شما را تشخیص نمی‌دهند.
شاخص بعدی نگرش شما به رویدادهایی است که درونگرایان به‌کرات از آن اجتناب می‌کنند. این رویدادها شامل موارد زیرند: مهمانی‌های بزرگ یا گردهمایی‌ها در تعطیلات، دورهمی‌های خانوادگی یا دانشگاهی، همایش‌های مربوط به شغل یا دیگر رویدادهایی که از فرد انتظار می‌رود تعامل زیادی با افراد بسیار مختلف داشته باشد ازجمله بسیاری از کسانی که تصادفاً می‌شناسید یا اصلاً نمی‌شناسید. اگر واقعاً از شرکت در چنین رویدادهایی، دست‌کم به‌طور مناسبتی، لذت می‌برید، نشانه‌ی این است که درونگرایی اجتماعی هستید. نشانه‌ی آخر تمایل فرد به ریسک‌های اجتماعی است.
درونگرایی اجتماعی واقعی به دیگران نیاز دارد، آن‌قدری که در مناسبت‌ها گفت‌وگو را با کسی شروع خواهد کرد، بااینکه احساس خوبی از این کار ندارد. اگر دوست یا خویشاوند نزدیکی نداشته باشد که به او تکیه کند و اگر همراه احتمالی‌اش را جالب بیابد، به‌هرحال مکالمه را شروع خواهد کرد. درونگرایی اجتماعی معمولاً در موقعیت‌های اجتماعی ریسک نمی‌کند. معلوم است که رسیدگی به این شرایط برای او بسیار دشوار خواهد بود. اما میلش به زندگی اجتماعی زنده، قوی و مقاومت‌ناپذیر است و، اگر مدتی طولانی تماس معنادار انسانی نداشته باشد، جسارت به خرج می‌دهد و به این انزوا پایان می‌دهد.
برای اطلاعات بیشتر میتوانید سایت Truity را بررسی بفرمایید.
