واژه نامه حزن‌های ناشناخته

جملات برجسته از کتاب واژه نامه حزن‌های ناشناخته

• برخی برای رسیدن به حال حاضرِ شما به سال‌ها روان‌درمانی نیاز دارند.
• وظیفهٔ شما بی‌عیب‌ونقص بودن نیست. وظیفهٔ شما پروازکردن است.
• باید عاشق باشید. باید احساس کنید. دلیل بودن شما اینجا بر روی زمین همین است.
• زمانی شاعری گفته است: «نمایش توانمندانه راه خود را خواهد رفت و تو مصرعی به آن خواهی افزود.»
• ویتگنشتاین می‌گوید: «محدودیت‌های زبان من به‌معنای محدودیت‌های جهان من است.»
• اندوهگین‌بودن یعنی به چیزی در این دنیا آن‌قدر بها می‌دهید که خزیدن آن را به زیر پوست خود بپذیرید.
• تکه‌ای از وجود شما میل دارد خودرو را در میانهٔ ترافیک رها کند، از بالای حصار بپرد و به‌سوی جنگل بگریزد.
• اما اگر در بستر مرگ از شما بپرسند که زندگی روی زمین چگونه بود، شاید تنها پاسخ صادقانه این باشد: «نمی‌دانم. تنها یک بار از آن گذر کردم، اما به‌راستی هرگز آن‌جا نبودم.»
• ما هزاران‌هزار کلمه برای توصیف انواع مختلف سهره‌ها و قایق‌ها و زیرجامه‌های تاریخی داریم، اما برای به‌تصویرکشیدن ظرافت‌های دلپذیر تجربهٔ بشری چیزی جز واژگان اولیه و بدوی نداریم.
• موجب آرامش خاطر است وقتی دریابید برای چیزی که در تمام عمر آن را احساس می‌کردید و نمی‌دانستید دیگران نیز تجربه‌اش کرده‌اند کلمه‌ای وجود دارد.
• به راه خود ادامه دهید و افسانهٔ خود را بسازید. بکوشید داستان خوبی از خود بگویید که چیزی واقعی از وجود شما نمایان کند، خواه موافق با حقایق باشد و خواه مخالف با آن.
• ما به این چیزهای کوچک و ساده برای پرکردن زندگی خود نیاز داریم؛ حتی اگر معنای زیادی در پسِ آن‌ها پنهان نباشد. شاید هم تنها برای این‌که به یادمان آورند مخاطرات در وهلهٔ اول نیز آن‌چنان جدی نبودند. موضوع همیشه مرگ و زندگی نیست. گاهی اوقات، موضوع فقط زندگی است؛ و این هیچ اشکالی ندارد.

درباره کتاب

واژه‌نامه‌ی حزن‌های ناشناخته مجموعه‌ای از واژگان نو برای بیان عواطف است. رسالت این واژه‌نامه تاباندن نور آگاهی بر غرابت بنیادی انسان‌بودن است؛ تمامی دردها، افکار اهریمنی، احساسات و احوالات، خوشی‌ها و امیالی که زمزمه‌شان در پس‌زمینه‌ی حیات روزمره به گوش می‌رسد.

در زبان احساسات نقطه‌ی کور بزرگی وجود دارد؛ حفره‌های وسیعی در واژگان هست که حتی از نبودنشان مطلع نیستیم. ما هزاران‌هزار کلمه برای توصیف انواع مختلف سهره‌ها و قایق‌ها و زیرجامه‌های تاریخی داریم، اما برای به‌تصویرکشیدن ظرافت‌های دلپذیر تجربه‌ی بشری چیزی جز واژگان اولیه و بدوی نداریم.

این کتابْ فرهنگی از واژگان است؛ شعری درباره‌ی همه چیز. واژه‌نامه‌ی حزن‌های ناشناخته با تعاریفی که براساس مضمون گروه‌بندی شده‌اند به شش فصل تقسیم شده است: جهان بیرون، خودِ درون، آدم‌هایی که می‌شناسید، آدم‌هایی که نمی‌شناسید، گذر زمان و جست‌وجوی معنا. تعاریف بی‌هیچ ترتیب خاصی مرتب شده‌اند و زندگی نیز به همین طریق است؛ درست مانند احساسات که همچون آب یا هوا بی‌مقصد در ذهن شما جاری و ساری‌اند.

تمامی کلمات این واژه‌نامه جدید هستند. برخی از میان انبوهی زباله‌ی دورریز نجات یافته و بازتعریف شدند، برخی دیگر از پارچه‌ای کامل و یک‌دست دوخته شدند، اغلب آن‌ها اما از به‌هم‌دوختن تکه‌هایی از صد زبان مختلف، خواه زنده و خواه مرده، به دست آمدند. مقصود این کلمات لزوماً استفاده از آن‌ها در گفت‌وگو نیست. مقصود هستی‌یافتن برای خودِ کلمه است. با این هدف که به آن بخش سرگردان و رام‌نشدنیِ ذهن خود نظمی بدهید تا خود بتوانید آن آشفتگی را با کلام ذهنی خویش حل‌وفصل کنید، بی‌آن‌که احساس گم‌گشتگی بیش از اندازه شود؛ با این علم که همه‌ی ما کم‌وبیش گم‌گشته‌ایم.